Rouw hoort bij het leven, maar erover praten blijft lastig in een werkomgeving. Toch speelt verlies, in allerlei vormen, een grote rol binnen organisaties.
Of het nu gaat om het verlies van gezondheid, identiteit, werk of een dierbare: rouw heeft impact op vitaliteit, motivatie en samenwerking. Juist daarom is er behoefte aan professionals die rouw kunnen herkennen, erkennen en begeleiden. De training RouwZorg biedt daarvoor een uniek en verdiepend programma.
In maart start er weer een nieuwe groep
De training RouwZorg is bedoeld voor iedereen die in het werk met mensen te maken heeft, van coach, HR-manager of POH tot vrijwilliger of zorgverlener. Deelnemers leren niet alleen hoe ze rouwprocessen kunnen ondersteunen, maar ook hoe ze hun eigen verlieservaringen en herstelpatronen beter begrijpen. Want pas wanneer je zelf hebt ervaren hoe rouw werkt, kun je anderen écht nabij zijn.
Het draait bij ons om de beleving
Bij de training RouwZorg draait het niet om theorie alleen, maar vooral om beleving. Door middel van reflectie, intervisie en praktijkgerichte opdrachten ontwikkel je een dieper inzicht in de dynamiek van verlies. Dat maakt de training niet zomaar een scholing, maar een persoonlijke reis die evenveel oplevert voor het individu als voor de organisatie.
Lees onze reviews, de ervaringen zijn warm en overtuigend
Deelnemers spreken met warmte en overtuiging over hun ervaringen. Zo vertelt Marijke, mantelzorger: “De training Rouwzorg heeft mij niet alleen geleerd hoe ik anderen kan bijstaan, maar ook hoe ik zelf beter met verlies en verdriet omga. Ik merk dat ik nu met veel meer rust en openheid kan luisteren, zonder meteen te willen oplossen. Dat heeft niet alleen mijn naasten geholpen, maar ook mijzelf enorm versterkt. De verbinding in mijn gezin is dieper geworden en de draaglast voelt lichter.”
Ook Maarten, HR-manager, ontdekte nieuwe perspectieven: “In HR praat je vaak over verzuim en productiviteit, maar zelden over de onderliggende rouw en emotionele belasting van medewerkers. Door wat ik hier geleerd heb, kijk ik anders naar gedrag en spanning op de werkvloer. We hebben inmiddels meer aandacht voor verlieservaringen in ons team en ik zie dat de sfeer, vitaliteit en samenwerking merkbaar zijn verbeterd.”
Carola, maatschappelijk dienstverlener, vat het treffend samen; “Rouwzorg heeft mij een diepere laag van mijn werk laten ontdekken. Sinds de training kan ik cliënten beter begeleiden in hun eigen tempo, zonder mijn energie te verliezen. Dat maakt mijn werk betekenisvoller en duurzamer.”
Geef je op voor de nieuw groep of kom naar de open middag!
De training RouwZorg nodigt professionals uit om aanwezig te zijn bij wat vaak onbesproken blijft. Het resultaat: minder verzuim, meer veerkracht en echte menselijke verbinding, zowel op het werk als thuis. Op 9 maart start een nieuwe groep. Wie eerst wil kennismaken, is welkom op de “open middag op 28 januari van 16.00 tot 18.00 uur”, een mooi moment om vragen te stellen en de trainers te ontmoeten.
| Training Rouwzorg | Workshop Rouw op de werkvloer | Workshop Eenzaamheid | Workshop Vitaliteit |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |








En als het leven dan ook nog eens op zijn kop komt te staan door verlies van een dierbare, een relatie, gezondheid of werk, raakt dat ritme nog verder uit balans. Slaap en voeding, de twee pijlers van herstel, zijn vaak de eerste die sneuvelen. Onze nachtrust wordt nog te vaak gezien als iets wat je kunt inhalen. Maar wie rouwt, weet dat slapen allesbehalve vanzelfsprekend is. Piekerende nachten, herbelevingen, een onrustig lichaam, het hoort er allemaal bij. Juist dan is rust onmisbaar. Slaap is geen luxe, maar een levensvoorwaarde.




Op dat moment wist niemand wat er werkelijk speelde. Pas later kwam het verhaal naar boven: Karin had haar moeder verloren. Verdriet, schuld en schaamte maakten dat ze zich volledig afsloot. In een teamcultuur waar weinig ruimte was voor kwetsbaarheid, trok ze zich steeds verder terug. Collega’s wisten niet hoe ze moesten reageren. Uiteindelijk werd de afstand onoverbrugbaar en viel ze uit.
Anneke had zich wekenlang grootgehouden. In de bedrijfscultuur voelde ze geen ruimte om haar verlies te delen. Ze was bang dat ze niet serieus genomen zou worden of dat ze anderen zou belasten. Schuldgevoel en schaamte maakten dat ze zich steeds verder terugtrok. Tot er niets meer overbleef dan uitval.
En daar zat precies het probleem. Jamal dacht dat professioneel blijven betekende dat je je pijn moest verbergen. Dus beet hij zich vast, terwijl van binnen de spanning en het verdriet steeds groter werden. Het kostte hem alle energie om de façade overeind te houden. Uiteindelijk was er niets meer over dan uitval.
Rouw is meer dan verdriet om een overlijden. Het kan ook gaan om een scheiding, gezondheidsproblemen of verlies van zingeving. Medewerkers nemen deze ervaringen mee naar het werk. In een omgeving waarin geen ruimte is voor kwetsbaarheid, loopt de druk verder op. Vitaliteit daalt en eenzaamheid groeit. Uiteindelijk ontstaat er stille uitval. Mensen zijn er nog wel, maar haken van binnen af.
In deze voortdurende stroom van doen, regelen en zorgen, verliezen we langzaam maar zeker de verbinding, allereerst met onszelf. Met onze gevoelens, onze grenzen, onze behoeften. Daarna ook met de ander. De ander wordt iemand die we groeten, maar niet meer echt zien. Gesprekken worden vluchtig en luisteren wordt zeldzaam. Wanneer afgescheidenheid blijft sluimeren, holt het onze vitaliteit uit, voedt het eenzaamheid met vaak lichamelijke klachten en emotionele vlakheid.